 Aanleiding voor dorstvlegel (ook geen slechte benaming) was trouwens een recensie in de Groene Amsterdammer # 10. Wij produceerden nevenstaande illustratie (gemengde technieken op doek) naar een passage over de hoofdfiguur uit het boek De Wichelroedelopers van Rick Moody die zijn energie steekt in het wegstrepen van zinnen in romans van schrijvers. Het boek gaat over machteloosheid en hoop, over dorst van alcoholici en over de artistieke dorst naar werkelijke zeggingskracht en spirituele ervaringen. "Het zijn zogenaamde dorstschilderingen waarin bepaalde woorden worden uitgelicht als om in het werk verborgen patronen aan te geven...." "Het woord 'dorst' groeit uit tot hoop op heldere leefpatronen. Wat anders te doen dan die taalvloed te keren door rigoreus zinnen weg te strepen tot de kern - zo'n dorst - overblijft." |
